สาเหตุหลักคืออายุที่มากขึ้น โดยเฉลี่ย 40 ปีขึ้นไป การโฟกัสในที่ใกล้อาศัยกล้ามเนื้อในลูกตา (Ciliary muscle) ที่เป็นตัวบีบให้เลนส์ตาซึ่งอยู่บริเวณส่วนกลางของลูกตาขยับโป่งเข้า-ออก เพื่อให้เห็นชัดในที่ใกล้ เมื่ออายุมากขึ้นกล้ามเนื้อนี้อ่อนแรงลงร่วมกับเลนส์ตาที่แข็งขึ้นทำให้การปรับโฟกัสมองใกล้ทำได้ยากขึ้น ระยะชัดยืดห่างตัวเราออกไป ภาวะนี้ สามารถเกิดร่วมกับสายตาสั้น สายตายาวแต่กำเนิดและสายตาเอียงได้ ต่างจากสายตายาวแต่กำเนิดโดยที่สายตายาวแต่กำเนิดมักมีปัญหาทั้งการมองใกล้และมองไกล โดยพบได้ทั้งในเด็กและผู้ใหญ่ แต่สายตายาวสูงอายุมักมองไม่ชัดในการมองใกล้และมองไกลในผู้ใหญ่เท่านั้น