1. โรคหยุดหายใจขณะหลับจากการอุดกั้น (Obstructive Sleep Apnea: OSA) เป็นโรคที่พบได้บ่อยทำให้เกิดการหยุดหายใจเป็นช่วงๆ โดยยังมีการเคลื่อนไหวของผนังทรวงอกและหน้าท้อง
2. โรคหยุดหายใจขณะหลับจากศูนย์กลาง (Central sleep apnea: CSA) แม้จะพบได้น้อย แต่เกิดขึ้นเมื่อสมองไม่สามารถส่งสัญญาณไปยังกล้ามเนื้อที่ใช้ในการหายใจ
3. โรคหยุดหายใจขณะหลับชนิดซับซ้อน ซึ่งเป็นการรวมกันของทั้ง OSA และ CSA อาจทำให้การรักษามีความซับซ้อนและต้องได้รับการดูแลจากแพทย์

• เสียงกรนดังมาก​
• หายใจไม่ออกหรือเหมือนสำลักน้ำลายขณะหลับ​
• ปวดศีรษะ ปากแห้ง คอแห้ง เจ็บคอในตอนเช้า​
• กัดฟันขณะหลับ​
• เจ็บหน้าอกในตอนกลางคืน​
• ความดันโลหิตสูง

• น้ำหนักเกิน พบว่าผู้ที่มีน้ำหนักมากจะมีทางเดินหายใจส่วนบนแคบกว่าผู้ที่มีน้ำหนักอยู่ในเกณฑ์ปกติ
• มีอาการของโรคภูมิแพ้บริเวณจมูก
• มีสันจมูกเบี้ยวหรือคด รูปหน้าหรือคางผิดปกติ เช่น คางเล็ก คางหลุบ
• ต่อมทอนซิลโตขวางทางเดินหายใจ
• ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ สูบบุหรี่เป็นประจำ
• การรับประทานยาที่ทำให้เกิดอาการง่วง เช่น ยาแก้แพ้ ยานอนหลับ ยาคลายเครียด
• ผู้ชายมีโอกาสนอนกรนมากกว่าผู้หญิง 6-10 เท่า
• ผู้หญิงจะมีอาการนอนกรนเพิ่มขึ้นเมื่อเข้าวัยหมดประจำเดือน

1. เครื่อง CPAP หรือว่าเครื่องอัดอากาศแรงดันบวก: เป็นการรักษาหลักในปัจจุบันของกรนหยุดหายใจ ทำหน้าที่ดันลมเข้าไปเปิดหลอดลมให้กว้างออก ทำให้อากาศสามารถเข้าปอดได้เต็มที่
2. การผ่าตัดรักษา มีหลายวิธ๊เช่น การตัดลิ้นไก่ เพดานอ่อน ต่อมทอมซิน การตัดโคนลิ้น หรือว่าการผ่าตัดเลื่อนกรามมาด้านหน้า เพื่อเปิดช่องทางเดินหายใจ
3. การรักษาโดยการใช้เลเซอร์ ใช้รักษาเพื่อหดกล้ามเนื้อ เนื้อเยื่อที่ทำให้เกิดการกรน
4. การรักษาด้วยเครื่องมือทันตกรรม หรือเรียกว่า MAD เพื่อการดึงกรามล่างมาด้านหน้าขณะหลับ

โดย พญ.ดารกุล พรศรีนิยม
แพทย์ชำนาญการด้านประสาทวิทยา และเวชศาสตร์การนอนหลับ