อาการของโรคนี้จะแตกต่างกันไปในผู้ป่วยแต่ละรายตั้งแต่ไม่รุนแรงจนกระทั่งรุนแรงมาก ในผู้ป่วยบางรายจะได้รับผลกระทบเพียงบางส่วนของร่างกาย เช่น ผิวหนัง แต่ในอีกหลายๆ รายอาจได้รับผลกระทบทุกส่วน ทั้งนี้แม้อาการของโรคนี้อาจเป็นอาการเรื้อรัง แต่การกำเริบอาจเกิดขึ้นเป็นบางช่วงเท่านั้น
อาการทั่วไป เช่น

• ข้อบวม และ/หรือปวด
• มีไข้
• มีผื่นขึ้นบริเวณผิวหนังที่ได้รับแสงแดด โดยเฉพาะบริเวณจมูกและแก้ม
• อ่อนแรงมาก
• ผมร่วง
• เจ็บหน้าอก หายใจลำบาก มีอาการเจ็บที่ชายโครงเวลาหายใจเข้า
• ไตอักเสบ ปัสสาวะมีเลือดปนหรือมีฟองมากผิดปกติ
• ความดันโลหิตสูง
• ภาวะเลือดจางหรือมีความผิดปกติของเม็ดเลือดขาวหรือเกล็ดเลือด
• ไวต่อแสงแดด
• แผลเปื่อยบริเวณจมูกหรือปาก
• ต่อมน้ำเหลืองบวมโต
• ปวดศีรษะ สับสน ลมชัก
• กล้ามเนื้ออักเสบ มีอาการกล้ามเนื้ออ่อนแรง
• เยื่อบุรอบปอดอักเสบ หัวใจอักเสบ
• ตาแห้ง ปากแห้งเรื้อรัง

ปัจจุบันยังไม่มีวิธีรักษาใดที่ทำให้หายขาดได้ แต่การปฏิบัติตัวที่ดี การเลือกใช้ยาที่ถูกต้องทั้งชนิด ขนาด และช่วงเวลาที่เหมาะสม จะสามารถควบคุมอาการของโรคนี้ได้

การรักษาขึ้นกับความรุนแรงของโรค หากอาการไม่รุนแรงอาจใช้ยาเพื่อช่วยบรรเทาอาการ แต่หากรุนแรงมากมีผลกระทบต่ออวัยวะสำคัญจำเป็นต้องใช้ยากดภูมิต้านทานเพื่อช่วยควบคุมโรคให้สงบ เนื่องจากเป็นโรคเรื้อรังจึงต้องได้รับการรักษาระยะยาวและต้องรับประทานยาสม่ำเสมอถึงแม้จะเป็นช่วงที่ไม่มีอาการก็ตาม
 

ยังไม่มีแนวทางการป้องกันโรคนี้เนื่องจากยังไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัด ส่วนการป้องกันการกำเริบของอาการนั้นสามารถทำได้โดย

• ตรวจร่างกายกับแพทย์เป็นประจำ รับประทานยาสม่ำเสมอ
• เมื่อได้รับการติดเชื้อควรรักษาโดยด่วนและจริงจัง
• หลีกเลี่ยงการถูกแสงแดด หรือสวมใส่เสื้อผ้าและอุปกรณ์ป้องกันแดดเมื่อต้องออกข้างนอกและใช้ครีมกันแดด (SPF มากกว่า 55)
• รับประทานอาหารที่มีประโยชน์ รวมถึงต้องงดอาหารดิบเพื่อลดโอกาสการติดเชื้อ
• ควบคุมความเครียด
• พักผ่อนให้เพียงพอ
• ออกกำลังกาย (เท่าที่สภาพร่างกายจะอำนวย) โดยได้รับอนุญาตจากแพทย์แล้ว
• ปรึกษาแพทย์หากรู้สึกว่าอาการกำลังจะกำเริบ
• หลีกเลี่ยงการรับประทานยาคุมกำเนิดหรือการใช้ฮอร์โมนเอสโตรเจน เพราะอาจกระตุ้นทำให้โรคกำเริบได้