เหมาะกับผู้ที่มีน้ำหนักตัวที่เกินมาอย่างน้อย 45 กิโลกรัมหรือ 100 ปอนด์ และ/หรือมีค่าดัชนีมวลกาย (BMI: Body Mass Index) เท่ากับ 40 กิโลกรัมต่อตารางเมตร สำหรับคนที่มีน้ำหนักตัวน้อยกว่านั้นหรือมีค่าดัชนีมวลกายระหว่าง 35-40 กิโลกรัมต่อตารางเมตร อาจเหมาะกับผ่าตัดด้วยวิธีนี้ได้เช่นกัน ในกรณีที่มีโรคเรื้อรังจนเป็นอันตรายต่อชีวิต เช่น โรคเบาหวาน ความดันโลหิตสูง ภาวะหยุดหายใจขณะหลับ ปวดข้อจากน้ำหนักตัวเกินทำให้ใช้ชีวิตประจำวันไม่สะดวก

แพทย์จะผ่าตัดผ่านกล้องผ่านทางผนังหน้าท้อง โดยเจาะรูเล็กๆสี่รู ขนาดประมาณ 1-2 เซนติเมตรบริเวณหน้าท้อง หลังจากนั้นแพทย์จะตัดกระเพาะออกไป 75 ถึง 80 เปอร์เซ็นต์ เป็นการผ่าตัดรูปแบบใหม่ที่มีขนาดแผลเล็กกว่าการผ่าตัดในสมัยก่อน ผู้ป่วยพักฟื้นที่โรงพยาบาลในระยะสั้น

อาการแทรกซ้อนสำคัญที่อาจเกิดขึ้นคือ ผุ้ป่วยประมาณ 1% จำเป็นต้องได้รับการผ่าตัดแก้ไขอีกครั้ง นอกจากนี้ยังอาจมีเลือดไหล ติดเชื้อ กระเพาะอาหารรั่ว อวัยวะข้างเคียงได้รับบาดเจ็บและลำไส้อุดตัน สำหรับความเสี่ยงในการเกิดลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำบริเวณขาและปอด สามารถป้องกันได้ด้วยการกินยาละลายลิ่มเลือด ใช้เครื่องเพิ่มการไหลเวียนเลือดของขา (leg pumps) และการลุกเดินจากเตียงโดยเร็วหลังผ่าตัด

หลังการผ่าตัดผู้ป่วยจะเป็นต้องปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการบริโภคให้แหมาะสมกับขนาดกระเพาะที่เล็กลง หากไม่สามารถควบคุมพฤติกรรมการบริโภคด้วยการกินมากเกินไป  อาจทำให้รู้สึกคลื่นไส้อาเจียน ผู้ป่วยบางรายอาจมีอาการคลื่นไส้อาเจียนในปริมาณน้อยๆซึ่งมักพบได้ 1-3 เดือนหลังการผ่าตัด
 

ในกรณีที่ผู้ป่วยมีน้ำหนักตัวเกินถึงโรคอ้วยระดับรุนแรง (morbid obesity) หรือมีค่าดัชนีมวลกายมากกว่า 40 กิโลกรัมต่อตารางเมตร การลดน้ำหนักด้วยวิธีการอื่นๆมักไม่ได้ผลในคนไข้มากกว่า 95% ในปัจจุบันการลดน้ำหนักด้วยการผ่าตัดด้วยวิธีการส่องกล้องแบบบายพาส จึงเป็นวิธีการควบคุมน้ำหนักวิธีการเดียวที่มีประสิทธิภาพและได้ผลลัพธ์ที่ยาวนานในคนไข้ที่มีโรคอ้วนรุนแรง เพราะมีอัตราความสำเร็จถึง 85% ส่วนวิธีการอื่นๆ เช่น การผ่าตัดลดขนาดกระเพาะแบบใช้ยางรัด และการผ่าตัดกระเพาะอาหารออกบางส่วนแบบ LSG อาจไม่ได้ผลดีเท่าที่ควร