• มีประวัติเป็นเชื้อราที่เท้ามาก่อน
• เดินเท้าเปล่าในบริเวณที่มีเชื้อรา
• ไม่รักษาความสะอาดที่เท้าหรือเช็ดเท้าให้แห้ง
• สวมใส่รองเท้าหรือรองเท้าบูทที่ไม่มีการระบายอากาศที่ดีพอ
• มีเหงื่อออกที่เท้า
• อากาศร้อนชื้น
• ความผิดปกติของระบบภูมิคุ้มกันของร่างกาย

• ผิวหนังแห้ง
• คัน อาการคันจะมีมากขึ้นเมื่อเชื้อราเริ่มแพร่กระจาย
• ผิวหนังลอก แดง ตกสะเก็ด
• ผิวหนังเป็นสีขาวและเปียกบริเวณง่ามนิ้ว
• มีแผลพุพอง

ทั้งนี้ เชื้อราที่เท้ามักเริ่มเกิดขึ้นบริเวณง่ามนิ้วเท้า เมื่อการติดเชื้อแพร่กระจายไปอาจลามไปถึงฝ่าเท้า นิ้วเท้า และเล็บได้

แพทย์จะสอบถามเกี่ยวกับอาการและประวัติการใช้ยา และทำการตรวจร่างกาย แพทย์อาจทำการขูดเอาหนังที่ลอกออกมาจำนวนเล็กน้อยเพื่อเก็บเป็นตัวอย่างและตรวจหาประเภทของเชื้อราต่อไป

การรักษาจะเน้นเรื่องการกำจัดการติดเชื้อออกไป โดยใช้ยาทาหรือยาชนิดรับประทาน ทั้งนี้ยาต้านเชื้อราที่วางขายตามร้านยาทั่วไปสามารถช่วยได้ แต่หลังจากใช้แล้วยังไม่เห็นผลภายใน 2 สัปดาห์ควรปรึกษาแพทย์ โดยแพทย์อาจสั่งยารับประทานหรือยาทาเฉพาะที่ที่มีประสิทธิภาพมากกว่า ควรรับประทานยาตามแพทย์สั่งจนหมด อย่าหยุดยาเองแม้ว่าผื่นจะมีอาการดีขึ้นแล้วก็ตาม นอกจากนี้ควรล้างมือให้สะอาดก่อนใช้ยาทาเฉพาะที่

• ล้างเท้าให้สะอาดเป็นประจำด้วยสบู่และน้ำ เช็ดให้แห้งทุกส่วนรวมทั้งง่ามนิ้วเท้า
• เปลี่ยนรองเท้าและถุงเท้าเป็นประจำ หมั่นนำรองเท้ามาผึ่งแดด
• หากมีการติดเชื้อแล้ว ให้หลีกเลี่ยงการว่ายน้ำในสระสาธารณะ เนื่องจากอาจสามารถแพร่เชื้อไปยังบุคคลอื่นได้

การป้องกันเชื้อราที่เท้าอาจทำได้ยาก แต่การรักษาความสะอาดที่เท้าและเช็ดให้แห้งนั้นจะช่วยได้มาก นอกจากนี้ไม่ควรหยิบยืมรองเท้าของผู้อื่นมาใส่